امام حسین در منابع اهل سنتدر منابع اهل سنت به علاقه و محبت پیامبر صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم به حسین علیه‌السلام اشاره شده است. ۱ - روایت زمخشریزمخشری (از علمای بزرگ اهل سنت)، صاحب تفسیر معروف « کشاف »، در کتاب « ربیع الابرار » نقل می‌کند: « فاطمه علیهاالسّلام با فرزندانش حسن و حسین علیهما السلام خدمت رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم رسیده و عرض کرد: یا رسول الله! هدیه‌ای به این‌ها بده. حضرت فرمود: پدرت فدایت، من مالی ندارم تا هدیه کنم. سپس حسن علیه‌السّلام را بغل کرده، بوسید و روی پای راست خود قرار داد و فرمود: به این فرزندم، اخلاق و هیبت خود را هدیه می‌کنم و حسین علیه‌السّلام را نیز بغل کرد و بوسید و بر روی پای چپ خود نهاد و فرمود: شجاعت و جود خود را بدو بخشیدم.» [۱]
ربیع الابرار، ص۵۱۳، به نقل از «احقاق الحق»، قاضی نورالله شوشتری.
۲ - روایت ابوهریرهابوهریره (از راویان بنام اهل سنت) می‌گوید: رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم را دیدم که حسین بن علی علیهما السلام را در بغل گرفته و می‌فرمود: «خدایا! او را دوست می‌دارم تو هم او را دوست بدار». [۲]
مستدرک الصحیحین، ج۳، ص۱۷۷.
۳ - روایت قاضی نورالله شوشتریقاضی نورالله شوشتری در کتاب « احقاق الحق » می‌نویسد: ابوالمؤید موفق بن احمد (از علمای اهل سنت) در مقتل الحسین از راویان مختلف و آنها از ابوبکر نقل می‌کنند که پیامبر صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم فرمود: «حسن و حسین سرور جوانان اهل بهشت هستند.» [۳]
احقاق الحق، ج۱۰، ص۷۰۸.
۴ - روایت حافظ ابونعیم اصفهانیحافظ ابونعیم اصفهانی (از علمای اهل سنت) در کتاب حلیة الاولیاء [۴]
حلیة الاولیاء، ج ۴، ص۱۳۹.
نقل می‌کند که او با سلسله راویان مختلف از جمله عمر بن خطاب روایت می‌کند که پیامبر صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم فرمود: «حسن و حسین سرور جوانان بهشت هستند.» [۵]
احقاق الحق، ج۱۰، ص۵۶۴.
۵ - روایت احمد بن حنبلاحمد بن حنبل در مسند خود به نقل از راویان متعدد، می‌نویسد: پیامبر، حسن و حسین را به سینه خود می‌چسباند و می‌فرمود: «خدایا! من این دو را دوست دارم، تو نیز آنها را دوست بدار.» [۶]
مسند احمد بن حنبل، ج۵، ص۳۶۹.
۶ - پیامبر و شهادت حسین در کربلااز عایشه نقل شده است که گفت: حسین در حالی که به پیامبر وحی نازل می‌شد، به محضر وی در آمده و خود را روی او انداخت و از پشت او بالا رفت. جبرئیل گفت: یا رسول الله! او را دوست می‌داری؟ فرمود: چرا پسرم را دوست نداشته باشم. جبرئیل گفت: امت تو بعد از تو، او را خواهند کشت. جبرئیل دست خود را دراز کرد و مقداری خاک سفید به او داده و گفت: در این سرزمین، این پسر تو کشته می‌شود و اسم این سرزمین، « طف » است. و چون جبرئیل از نزد پیامبر رفت، پیامبر از خانه خارج شد و در حالی که آن خاک را در دست گرفته بود و می‌گریست، فرمود: عایشه! جبرئیل به من خبر داد امتم پس از من، فریب خورده و پسرم حسین را در سرزمین طف خواهند کشت. سپس در حالی که گریه می‌کرد، به طرف اصحاب خود - که در میان آنان علی ، ابوبکر ، عمر ، حذیفه ، عمار و ابوذر بودند - رفت. آنان عرض کردند: یا رسول الله! چرا گریه می‌کنید؟ فرمود: جبرئیل به من خبر داد پسرم حسین بعد از من در سرزمین طف به شهادت می‌رسد و این خاک را به من داده و گفت: در همان جا به خاک سپرده خواهد شد. [۷]
مجمع الزوائد، ج۹، ص۱۸۷، به نقل از «امامان اهل بیت علیه‌السّلام در گفتار اهل سنت»، داود الهامی.
۷ - پانویس
۸ - منبعدانشنامه کلام و عقاید، برگرفته از مقاله «امام حسین در منابع اهل سنت». |